स्वप्नी दूर दिसावी कविता.. जाग येता उशाशी असावी कविता ..! घोट भर कधी प्यावी कविता .. अर्घ्य म्हणून द्यावी कविता ..! गज-यात सखीच्या माळावी कविता .. कज-यात तीच्या भाळावी कविता ..! प्रेमात तीच्या सुचावी कविता.. प्रेमभंगात खरी कळावी कविता ..! चंदनासम उगाळता झिजावी कविता .. कस्तुरीसम न दिसता गंधावी कविता..! जाता जाता बीजासम पेरावी कविता.. येताना फुलासम बहरावी कविता..! अनंतीच्या प्रवासी निघावी कविता.. पोटी पुन्हा कुणाच्या अंकुरावी कविता..!!! श्वास बनुनी हृदयी वसावी कविता.. प्राणवायू बनुनी शरीरी रुजावी कविता..!! 'मी' पणा बनुनी माजावी कविता.. नम्र राहुनी जगी गाजावी कविता..!! पावसात अश्रूंच्या भिजावी कविता.. चांदण्यात सुखाच्या हसावी कविता..!! मरता मरता अचानक जगावी कविता.. अन कुणाचे आयुष्यच व्हावी कविता..!! आयुष्यगीत गाता समजावी कविता.. मरण सामोरे येता उमजावी कविता..!! : विनायक
स्पर्शातूनी अरण्ये उठती तुझ्या कधी ती ज्यातून गोठलेल्या हिरव्या घनांध राती ।। कुहरात श्वापदांचे संचार हिंस्त्र तेथे विक्राळ सावल्यांच्या हेलावती वराती ।। सगळ्याच जाणिवांना ये रूप आदिवासी उन्मेष संस्कृतीचे सारे झडून जाती ।। काळोख जीवनाच्या गर्भाशयात साठे मातीत मांसलाच्या जिरतात सर्व नाती ।। स्पर्शात त्याच केव्हा फुलती सरोवरे ही तारांगणे पुनेची ज्याच्या जळात न्हाती ।। लहरी निळ्या हजारो करुणार्त सांत्वनाच्या अस्वस्थ हा किनारा आपुल्या कुशीत घेती ।। : स्पर्श : छंदोमयी : कुसुमाग्रज