Marathi Kavita Meghdoot17

सडा घातला अंगणी , वर रेखिले प्राजक्त , उगवत्या नारायणा जोडिले मी दोन्ही हात .  दोन्ही हातांची ओंजळ भक्तीभावे पुढे केली , काय प्राजक्तफुलांनी शिगोशीग ओसंडली ? काही सुचेना , कळेना .... गेले अवघी मिटून , आली फुले ही कोठून ? तन, मन प्रश्नचिन्ह.  मनामनाच्या पल्याड , प्रश्नचिन्हाच्या शून्यात , बाई , तिथे देखिले मी एक देखिले अद्भुत .  एक कोरलेले लेणें , एक मनस्वी प्राजक्त , एक जुळली ओंजळ आग्रहाच्या वळणांत .  तोच काय हा प्राजक्त स्वर्णरंगी मित्र होतो , शुभ्र , केशरी रंगांनी , माझी ओंजळ भरतो .  : प्राजक्त  : चित्कळा  : इंदिरा संत 

ऊनओल्या गुजगप्पा, ऊनओला अन अबोला, ऊनओली ती उन्हें अन ऊनओला तो पावसाळा.  मंद झोपाळे हलावे , ऊन पायी चिकणमाती , उंचसे झोके चढावे , किरण गावें हातीं ओला.  सर्व देते ... आणि येतें श्रांत डोळां मीठपाणी , सर्व घेतो म्हणत 'राणी ' : पेट घे कापूर ओला  सर्व देता येत होते आणि देता येत नव्हते , ती असोशी दाट ओली , पावसाळी तो उन्हाळा .  स्पर्श काळोखास करणे जीवघेणे वाटलेले  एक ओलासा उसासा तापल्या कानांत आला  दिवस आले , दिवस गेले, संपले काही ऋतू अन  संपला काळोख नाही ऊनओला जांभळा  श्रावणाच्या अन उन्हाची झुंबरे मी लावलेली  आणि आषाढी सरींची तोरणे माझ्या घराला.  : ऊनओल्या  : नक्षत्रांचे देणे  : आरती प्रभू 

आकाशतळी फुललेली मातीतिल एक कहाणी क्षण मावळतीचा येता डोळ्यांत कशाला पाणी ? तो प्रवास सुंदर होता आधार गतीला धरती तेजोमय नक्षत्रांचे आश्वासन माथ्यावरती सुख आम्रासम मोहरले भवताल सुगंधित झाले नि:शब्द वेदनांमधुनी गीतांचे गेंद उदेले पथ कुसुमित होते काही रिमझिमत चांदणे होते वणव्याच्या ओटीवरती केधवा नांदणे होते :  कुसुमाग्रज