मेघ दाटले कोठून नकळे मनभर आल्या धारा
उत्कट ओल्या आठवणींचा झरे अनावर पारा
खोल हृदयातळि साठून होते काहीसे सुकलेले
खळखळणा-या ओघातुन ते खिदळत खेळत आले
क्षितिजावरच्या निळ्या टेकड्या बालमैत्रीणी झाल्या
हात धुक्याचे पुढे पसरूनी मिठीत मिटाया आल्या
अवतीभवती भरून राहीला जुना अनामीक वास
चमचमणा-या तिमिरालाही फुटले अद्भूत भास
दहा दिशांतून वोळून आले गतजन्माचे पाणी
लहरींवरती उमटत गेली अशब्द सुंदर गाणी
दिन जे गेले, त्यांचे झाले गहनगूढ आभाळ
बगळे होऊन झुलू लागली शुभ्र क्षणांची माळ
: शांता शेळके
टिप्पण्या
टिप्पणी पोस्ट करा