'आई' म्हणोनी कोणी, आईस हाक मारी
ती हाक येई कानी, मज होय शोककारी
नोहेच हाक माते, मारी कुणी कुठारी
आई कुणा म्हणू मी, आई घरी न दारी
ही न्यूनता सुखाची , चित्ती सदा बिदारी
स्वामी तीन्ही जगाचा आईविना भिकारी.....
चारा मुखी पिलांच्या, चिमणी हळूच देई
गोठ्यात वासराना, या चाटतात गाई
वात्सल्य ते पशुंचे, मी रोज रोज पाही
पाहून अंतरात्मा, व्याकुळ मात्र होई
वात्सल्य माऊलीचे, आम्हा जगात नाही
दुर्भाग्य याविना का, आम्हास नाही आई .....
शाळेतुनी घराला, येता धरील पोटी
काढून ठेवलेला, घालील घास ओठी
उष्ट्या तश्या मुखाच्या, धावेल चुंबना ती
कोण तुझ्याविना गे,का या करील गोष्टी
तुझ्याविना गे कोणी, लावील सांजवाती
सांगेल न म्हणावा, आम्हा "शुभं करोती".....
ताईस या कशाची, जाणीव नाही काही
त्या सान बालिकेला, समजे न यात काही
पाणी भरतानां , नेत्रात बावरे ही
ऐकून घे परंतु आम्हास नाही आई
सांगे जे मुलीना आम्हास नाही आई
ते बोल येत कानी, आम्हास नाही आई.....
आई, तुझ्याच ठायी, सामर्थ्य नंदिनीचे
माहेर मंग्लाचे, अद्वैत ताप्सांचे
गांभीर्य सागराचे, औदार्य या ध्रेचे
नेत्रात तेज नाचे, त्या शांत चंद्रीकेचे
वास्तव्य या गुणाचे, आई तुझ्यात साचे.....
गुंफुनी पूर्वजांच्या, मी गायिले गुणाला
साऱ्या सभाजनानी , या वानिले कृतीला
आई, कराव्या तू नाहीस कौतुकाला
या न्यूनतेमुळे ही, मज त्याज्य ही पुष्पमाला
पंचारती जनांची, ना तोषवी मनाला
पाही जीव बालकाचा, तव कौतुका भुकेला.....
येशील तू घराला, परतून केधवा गे
दवडू नकोस घडीला, ये ये निघून वेगे
हे गुंतले जीवाचे, पायी तुझ्याच धागे
कर्तव्य माऊलीचे, करण्यास येई वेगे
रुसणार मी न आता, जरी बोलशील रागे.....
टिप्पण्या
टिप्पणी पोस्ट करा