त्या चांदण्यांचा काटा माझ्या मनात रुतलेला...
वेडा जीव माझा चंद्राच्या मिठीत लपलेला...मग चंद्रही माझ्या चांदण्या बघून लाजलेला...
आठवते रात्र पौर्णिमेची ? चंद्र माझा चिंब भिजलेला...
चंद्राला पाहून....कुशीत माझ्या ....चांदण्याना राग आला
पाहून रूप चंद्राचं एक तारा जळून राख झाला...
पाहून रूप चंद्राचं एक तारा जळून राख झाला...
त्या पौर्णिमेच्या रात्री मला अनोखा भास झाला...
तेव्हापासून चंद्र माझा अन मी चंद्राचा श्वास झाला...प्रेमाची लहर पाहून वादळही गार हवा झाली ...
गारवा साहण्यासाठी मग ढगांनी चादर केली ....पहाटेच्या प्रकाशात मग चांदण्याना झोप आली...
कळलंच नाही चंद्राच्या मिठीत कधी रात्र गेलीღ♥ღ♥ღ♥ღ♥
टिप्पण्या
टिप्पणी पोस्ट करा