आसवे

मैत्रीचे नाते होते अपुले जेंव्हा

लागून ओढणी सहवासाची तेंव्हा

मनी दाटून आल्या गोड भावना नाना

अन एकांती मी ढाळीयले अश्रुना .

मग जलस्नात त्या फुलांसारखे झाले

मन माझे ताजे प्रसन्नतेने भरले .

मी विवाहमाला तुझ्या घातली कंठी

मजकडे पाहसी स्वर्ग आणुनी नेत्री

त्या गभीरमंगल समयी डोळ्यांमधुनी

निखळली आसवे : भरली मांगल्यानी

घट सौख्याशेचा हृदयी आला भरून :

जणू त्यातील आले उसळुनी बिंदू दोन .

अन तेव्हापासून कितीकदा नयनात

साठली आसवे ,ओघळली जोमांत .

जे आले अश्रू उसळून आनंदाने

जाहली तयांची फुले तुझ्या स्पर्शाने ;

त्या अश्रुफुलांचा गंध जई दरवळला

संसार भासला मधुसुमनांचा झॆला !

मन गेले केव्हा दुः खाने व्याकळून ;

असहायपनाने  भरुनी आले नयन

तव नजर बोलतां परी शांत गंभीर

हो इंद्रधनूपरी आर्त ,पालटे नूर .

जी तुझ्याचसाठी आली अन ओघळली ,

स्पर्शाने तुझिया फुलली,खुलली,हसली ,

ती आता आसवे कुठे जाहली गुप्त

जी ढाळून व्हावे दुग्ध चित्त हे शांत !

: आसवे

: शेला

: इंदिरा संत