निघावयाचे कामासाठी …
पदर आडवा घेते
खोचून ;
कठोर रेषा सरळ
उभी मी ,
कठोर आडवा रस्ता
… त्याहून !
आज कसे पण
झाले अघटीत :
लपेटले वारयाने लाघव,
फडफडणारा पदर मिळेना
,
सुटले आवरलेले कुंतल !
खांबावरच्या
गगनवेली वर
झुले पालवी काळी मंजुळ
;
झिळमिळ करते उन
तिच्यावर ;
रस्त्यावरती
तांबूस मखमल !
क्षितिजाचे
ओलांडून दालन
धुके समोरून आले रांगत
;
ओठावरती अमृतबिंदू
आणिक वरती बघते
हासत !
दुदुल्या ओठी म्हणते
, "घे, घे. "
पायावरती विळखा घालूनी ;
ओणवते मी लगबग
, त्याला
उचलायाला
…. कोटीकरांनी !
: अघटित
: रंगबावरी
: इंदिरा संत
टिप्पण्या
टिप्पणी पोस्ट करा