ते किती लपविले तरीही
मज नकळत कळते कळते
पाकल्यात दडले तरीही
गंधातुन गूढ़ उकलते...
मातीत गाढ निजलेले
जरि बीज न नयना दिसते
घन घळता आषाडाचे
मज नवखी चाहुल येते...
रात्रीच्या घन अंधारी
जरि गहनच सगळे असते
ते निशब्दाचे कोडे
मज नक्षत्रातुंन सुटते...
श्रावणात चित्रलिपिचे
जरी अर्थ न कळले पुरते
तरी रुतुचक्रापलिकडचे
प्राणात उमलते नाते...
लहरितुन थरथरणांरया
जरी भुलवित फसवित पळते
पावसात उत्तररात्री
मज अवचित लय उलगडते...
प्रतिबिबच अस्फुट नुसते
जरी शब्दातून भिरभिरते
मौनात पारी रुदईच्या
कधी पाहात होवुनी येते...
दूरात पलिकडे जेव्हा
हळू गगन धरेला मिळते
ते अद्भुत मन कळल्याची
वेदनाच नुसती उरते...
ते किती लपविले तरीही
मज नकळत कळते कळते
पाकल्यात दडले तरीही
गंधातुन गूढ़ उकलते...
मज नकळत कळते कळते
पाकल्यात दडले तरीही
गंधातुन गूढ़ उकलते...
मातीत गाढ निजलेले
जरि बीज न नयना दिसते
घन घळता आषाडाचे
मज नवखी चाहुल येते...
रात्रीच्या घन अंधारी
जरि गहनच सगळे असते
ते निशब्दाचे कोडे
मज नक्षत्रातुंन सुटते...
श्रावणात चित्रलिपिचे
जरी अर्थ न कळले पुरते
तरी रुतुचक्रापलिकडचे
प्राणात उमलते नाते...
लहरितुन थरथरणांरया
जरी भुलवित फसवित पळते
पावसात उत्तररात्री
मज अवचित लय उलगडते...
प्रतिबिबच अस्फुट नुसते
जरी शब्दातून भिरभिरते
मौनात पारी रुदईच्या
कधी पाहात होवुनी येते...
दूरात पलिकडे जेव्हा
हळू गगन धरेला मिळते
ते अद्भुत मन कळल्याची
वेदनाच नुसती उरते...
ते किती लपविले तरीही
मज नकळत कळते कळते
पाकल्यात दडले तरीही
गंधातुन गूढ़ उकलते...
मंगेश पाडगावकर
टिप्पण्या
टिप्पणी पोस्ट करा