व्यथा सोसायची तुझी
किती वेगळी गं रीत
जिथे रुजलिसे व्यथा
वेल होऊनीया येत
वेळ आलीसे बहरा
पानोपानी फूल फूल
:
तुझ्या भरल्या जीवनी
रंगगंधांचा
दर्वळ
जिथे टाकले पाऊल
तिथे सांडतात फ़ुले
ओठांडोळ्यांतून
तुझ्या
घोस फुलांचा उमले
अशी आरास फुलांची
मधे धुंद तू
नागीण :
एका विषाला उतार
दुजे जहर पिऊन
: उतार
: बाहुल्या
: इंदिरा संत
टिप्पण्या
टिप्पणी पोस्ट करा