अशा वादळ वेळेला
माझ्या राजस पाखरा
राहा राखून आसरा
धीरतेचा
वर फुटले आभाळ
लोटे घनावरी घन
त्यांचे घायाळ गर्जन
निनादते
घुमे बिजली पिसाट
पडे शूलापरी धार
फांदीफांदीला
अंधार
लोंबलेला
पिसांपरांच्या महाली
तुझे जोपासले जिणे
पुष्प परागाचे गाणे
पंखांवर
काळ पक्षांच्या वैराचा
नभी जाऊदे वाहून
खाली क्षितिजाच्या ऊन
थांबलेले
: वादळ
: छंदोमयी
: कुसुमाग्रज
टिप्पण्या
टिप्पणी पोस्ट करा