थोतांड खपविण्यासाठी
थोर उभे पंडित तांडे:
वांझोट्या बौधिकतेचे
सजवून कागदी मांडे
शब्दांच्या गुंत्यामद्ये
संदर्भ उवांची दाटी;
शेरांच्या शेंदूर यांच्या
मर्जीतील दगडांसाठी
ठरवितात कविता कुठली
बडवूनिया बाष्कळ घंटा
नाटकी निरर्थक भाषा
हो भूषण यांच्या कंठा
केवढे भाग्य कि कविता
थांबली न कुबड्यांसाठी :
जाणते ओढ रुजण्याची
हि पाऊस ओली माती...
: मंगेश पाडगावकर
: भटके पक्षी
टिप्पण्या
टिप्पणी पोस्ट करा