मावळतीला दार घराचे
शिणल्या जीवा कधी
विसावा
उभे राहुनी देहलीवरी
नक्षत्रांना
निरोप द्यावा
झेप मृगाची क्षितिजावरतून ;
मुळी न बघतो
वळून मागे ;
कशास असले साहस
भलते …
उगा जीवाला तगमग लागे
रंगविलासी शुक्राचा तर
हर्ष निळा अन
दुःख गुलाबी;
उतरे शिंपत विरह जांभळा
दे जीवाला धुंद शराबी
अवचित ढळतो एकच
तारा,
एक ओढिने घेतो कोसळ
;
बघून होते मुके
मुके मन …
निरोपांतले
स्वागत व्याकुळ .
तेजोग्रह ते कुठे
, कुठे मी;
कुठे क्षितीज अन कुठे
देहली ;
फिरता तेथुन जड हे
पाउल ;
जाते उरली रात्र
निराळी
: मेंदी
: इंदिरा संत
Pharach chhan! dhanyavaad.
उत्तर द्याहटवा