गिरबिटलेल्या डोंगररेषा,
सुळसुळणारे ऊनही तल्लख,
मानवाकव्या माड कलंदर,
एक न नारळ, पुरा कफल्लक..
चपळ हवेच्या डोक्यावरती,
तलम धुक्याची तिरपी टोपी,
एकसुरी आपुलीच खळखळ,
ऐकत पाणी जाते झोपी..
पाण्यावरती सूर मारतो,
एक शुभ्र गुबगुबीत पक्षी,
चोच तयाची पिवळी पिवळी,
पंखांवरती काळी नक्षी..
खुसखुशीत या अशा सकाळी,
हवीच असली गुंगी थोडी,
या मातीचे व्हावे पाणी,
अन पायांची लहरी होडी..
: मंगेश पाडगावकर
टिप्पण्या
टिप्पणी पोस्ट करा