लाटांचे
देऊळ असावे
जिथे नसाव्या लाटा
समुद्र सोडुन दूर निघाल्या
जळवंतीच्या
वाटा
माडांनाही
वाट नसावी
फक्त असावे डोळे
या देहाच्या दिप्तीमधला
चंद्र जिथे मावळे …
सागरतंद्रीतून नसावे
कुठे चुळाभर पाणी
तुझ्या कृपेच्या दुःखामागे
येइन मी अनवाणी …
कवी - ग्रेस
कवितासंग्रह
- संध्याकाळच्या कविता
टिप्पण्या
टिप्पणी पोस्ट करा