त्या वेली नाजुक भोळ्या वा-याला हसवुन पळती
क्षितिजांचे
तोरण घेउन दारावर आली भरती
देऊळ पलिकडे तरिही तुज ओंजळ फुटला खांब
थरथरत्या
बुबुळांपाशी मी उरलासुरला
थेंब
संध्येतिल
कमळासम मी नटलो शृंगाराने
देहाच्याभवती रिंगण घालती निळाइत पाने
ते धुके अवेळी होते की परतायाची घाई
मेंदूतुन
ढळली माझ्या निष्पर्ण तरुंची राई
कवी - ग्रेस
कवितासंग्रह
- चंद्रमाधवीचे प्रदेश
टिप्पण्या
टिप्पणी पोस्ट करा