पानांचे खोपटे अजून मिटलेले
पंखाची उब पक्षांच्या
घरट्यात
उजळत आहे... उमलत आहे
निळसर चांदण्यांची अर्धपहाट
साखरझोप दाट विरघळते
शीण ओसरल्या शरीरपेल्यात
शुभ्रफुलांचा
दरवळतो वारा
सारतो अलगद कश्मीरी
शाल
कोरशी निज डोळ्यात
साठवून
कुशीतून गुडघे हळूच निसटतात
आनंदकंदी दिवस वेचावयाला
जड पापण्यांनिशी गात्र आतूरतात.
: बी
टिप्पण्या
टिप्पणी पोस्ट करा